روز بزرگداشت شعر و ادب
فارسی
روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار
۲۷شهریور،روز شعر و ادب پارسی و روز
بزرگداشت استاد شهریار گرامی باد به همین مناسبت بخشی از زندگینامه استاد شهریار
را با هم میخوانیم.
( بخشی ازاین متن در زمان حیات استاد، نگاشته شده است )
اصولاً شرح حال و خاطرات زندگی شهـریار در خلال اشعـارش
خوانده می شود و هـر نوع تـفسیر و تعـبـیـری کـه در آن اشعـار بـشود به افسانه
زندگی او نزدیک است و حقـیـقـتاً حیف است که آن خاطرات از پـرده رؤیا و افسانه
خارج شود.
گو اینکه اگـر شأن نزول و عـلت پـیـدایش هـر یک از اشعـار
شهـریار نوشـته شود در نظر خیلی از مردم ارزش هـر قـطعـه شاید ده برابر بالا برود،
ولی با وجود این دلالت شعـر را نـباید محـدود کرد.
شهـریار یک عشق اولی آتـشین دارد که خود آن را عشق مجاز
نامیده. در این کوره است که شهـریار گـداخـته و تصـفیه می شود. این عـشـق مـجاز
اسـت کـه در غالـب غـزل هـای سوزناک او، که به ذائـقـه عـمـوم خوش آیـنـد است،
یادگـار این دوره است. قـصـیـده ( زفاف
شاعر ) کـه شب عـروسی معـشوقه هـم هـست، با یک قوس صعـودی اوج گـرفـتـه، به عـشق
عـرفانی و الهـی تـبدیل می شود.
ولی به قـول خودش مـدتی این عـشق مجاز به حال سکـرات بوده و
حسن طبـیـعـت هـم مـدتهـا به هـمان صورت اولی برای او تجـلی کرده و شهـریار هـم با
زبان اولی با او صحـبت کرده است .
بعـد از عـشق اولی، شهـریار با هـمان دل سوخـته و دم آتـشین به تمام
مظاهـر طبـیعـت عـشق می ورزیده و می توان گـفت که در این مراحل مثـل مولانا، که
شمس تـبریزی و صلاح الدین و حسام الدین را مظهـر حسن ازل قـرار داده، با دوستـان
با ذوق و هـنرمـنـد خود نـرد عـشق می بازد.
بـیـشتر هـمین دوستان هـستـند که
مخاطب شعـر و انگـیزهًَ احساسات او واقع می شوند. از دوستان شهـریار می تـوان
مرحوم شهـیار، مرحوم استاد صبا، استاد نـیما، فـیروزکوهـی، تـفـضـلی، سایه، و
نگـارنده و چـند نـفر دیگـر را اسم بـرد.
