گابریل گارسیا مارکز درگذشت
جمعه, ۲۹ فروردين ۱۳۹۳، ۰۴:۲۰ ب.ظ
ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﺭﺩﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﻮﻡ، ﮐﻪ ﻃﯽ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺟﺎﯾﺶ ﻭ ﺷﮑﻠﺶ ﺩﺍﺋﻢ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﺮﮒ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ.ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﯾﺎﻡ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﯿﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﺒﯿﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ...
ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ، ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺁﯾﻨﺪ، ﻭ ﺁﺩﻡ ﮐﻤﺎﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦﺍﺯ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ ﺩﻫﻪ ﻋﻤﺮ، ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻢ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮔﺮﯾﺒﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﮐﻬﻮﻟﺖ ﺭﺍﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﻢ .ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻋﯿﻨﮑﻢ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﻣﺎﻏﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ....یا ﻋﯿﻨﮏ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺯﯾﺮ ﺩﻭﺵ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ.
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺧﻮﺭﺩﻡ، ﺯﯾﺮﺍ ﻧﺎﺷﺘﺎﯾﯽ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﻼﻓﮕﯽ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺑﺸﻮﻡ، ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻢ ﺭﻭﯾﯽ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻀﯿﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ
ﺧﺎﻃﺮﻩٔ ﺩﻟﺒﺮﮐﺎﻥ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﻦ / ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﮔﺎﺭﺳﯿﺎ ﻣﺎﺭﮐﺰ
6ﻣﺎﺭﭺ 17-1927 ﺁﻭﺭﯾﻞ 2014
ﺭﻭﺣﺶ ﺷﺎﺩ ...
آخی . . . :(