میم و آن دیگران
کتاب میم و آن دیگران فصل های زندگی اوست؛ او که امروز گرد پیری بر سرش نشسته و خود الگویی شده است برای جوانانی چون من که مشتاقانه ادب این سرزمین را دنبال میکنند.
محمود دولت آبادی نویسنده ی بزرگ ایران، نویسنده ی آثار برجسته ای همچون کلیدر، جای خالی سلوچ و روزگار سپری شده ی مردم سالخورد و ... نیازی به معرفی برای علاقمندان به این حوزه ندارد . پس از خواندن کامل کتاب (میم و آن دیگران) مجال آن یافتم تا ادای دین کنم به این شخصیت مهم و معاصر ادب ایران زمین .
کتاب میم و آن دیگران از نظر بنده شرح حالی از زندگانی محمود دولت آبادیست ،اما غیر مستقیم . نویسنده ی کتاب بیست و سه یادداشت از اتفاقات و دیدار ها و افراد تاثیر گذار در زندگیش را در کنار هم جمع آوری کرده است وهر کدام از فصول کتاب ، مربوط به یکی از شاعران نویسندگان و هنرمندان هم عصر و تاثیر گذار بر اوست ، هنرمندانی چون: جمال زاده، جلال آل احمد ،احمد شاملو ، جواد مجابی، مهدی اخوان ثالث، آرتور میلرو ... همین موضوع امثال من و هم نسلان جوان من را بر آن میدارد که این اثر را نه از نظر ادبی و داستانی بلکه از نظر تاریخ ادبیات نسل قبل از خود مورد توجه قرار دهیم . در انتها قسمتی از کتاب انتخاب شده که به شما خوانندگان گرامی تقدیم میکنم.
قسمتی از کتاب
شاملو ،زمانی بسیار پیش از پایان سفر ،خود با من گفته بود :«زادن ما یک تصادف است و مردن ما یک حتمیت»؛اما او با من نگفته بود که بودن آدمی و زیستن آدمی، از آن دست که او بود _میتواند یک معجزه به شمار آید.
نه، او نگفت لیک ما دیدیم؛ دیدم در او
توان جلیل به دوش بردن بار امانت
و توان غمناک تحمل تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان را.
و اکنون چه عریان درمیابم معنی ثقیل آن چه را گفت بامداد خسته. تنهایی و دشواری وظیفه!
